Dünyada bu sırra ermek, ne güzel…
Her türlü benliği çekip aradan,
Birlik deryâsına girmek, ne güzel…
Uzak diyârlardan gelip oba, köy,
Ayırmadan kavim, kabile ve soy,
Elvan çiçeklerle başlatıp bir toy,
Muhabbet tâcını örmek, ne güzel…
Yunusça sevgiyle dostça bilişip,
Sevinci, kederi, derdi bölüşüp,
Vefâda, hayırda, hakta buluşup,
El ele baş başa vermek, ne güzel…
Çağlatıp gönülde sevgi selini,
Uzatıp mazlûma şefkat elini,
Yakından izleyip dünya hâlini,
Haksızlığa göğüs germek, ne güzel…
Bir kutlu sevdânın düşüp ardına,
Hizmet gâyesiyle İslâm yurduna,
Devâ bulmak için ümmet derdine,
Berâberce kafa yormak, ne güzel…
Bir an bile mağlup olmadan nefse,
Kapılmadan kibre, hırsa hevese,
Kulak verip imdât diyen her sese,
Yarayı şefkatle sarmak, ne güzel…
Nice engelleri birlikte aşıp,
Bahar seli gibi çağlayıp taşıp,
Sabır ile mutlu sona ulaşıp,
Vuslat güllerini dermek, ne güzel...
Maddede, mânâda birlik diyerek,
Hakîkat yolunda erlik diyerek,
Cihanda adâlet, dirlik diyerek,
Ömrünü bu yola vermek, ne güzel…
Kul Hakkı, bu derdi bilenler anlar,
Koç yiğit bekliyor nice meydanlar,
Ömrünü hak yola vakfeden canlar,
Sizi bir arada görmek, ne güzel…